در تنم دل خون شد از دلهای کج از فیض کاشانی غزل 204

1 در تنم دل خون شد از دلهای کج سینه ام بریان شد از آرای کج

2 میکند هر لحظه چندین فتنه راست این فسون دیو در دلهای کج

3 از زبان این ، سخن در گوش آن میرود چون کفش کج در پای کج

4 در بدن از دل سرایت می کند قوم کج دلراست سرتاپای کج

5 چشمشان کج گوششان کج کج زبان فعلشان کج قولشان کج رای کج

6 کج برآید بر زبان و چشم و گوش چون بود در سینها دلهای کج

7 پیشوا چون کج بود پیرو کج است کج سرانرا نیست جز دمهای کج

8 سوختم تاچند بینم زین خران انتصاب قامت دلهای کج

9 از کجیهای کجان افلاک راست کجروی آئین و سر تا پای کج

10 راستی خواهی نیارم دید فیض بیش ازین دلهای کج آرای کج