گرفتمت که از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 78

1 ابر آذاری برآمد از کران کوهسار باد فروردین بجنبید از میان مرغزار

2 این یکی گل برد سوی کوهسار از مرغزار وان گلاب آورد سوی مرغزار از کوهسار

1 در خمار می دوشینم ای نیک حبیب آب انگور دو سالینه‌م فرموده طبیب

2 آب انگور فرازآور یا خون مویز که مویز ای عجبی هست به انگور قریب

1 دلم ای دوست تو دانی که هوای توکند لب من خدمت خاک کف پای تو کند

2 تا زیم، جهد کنم من که هوای تو کنم بخورد بر ز تو آنکس که هوای تو کند