گرفتمت که از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 78

1 شبی گیسو فروهشته به دامن پلاسین معجر و قیرینه گرزن

2 بکردار زنی زنگی که هرشب بزاید کودکی بلغاری آن زن

1 آمد نوروز هم از بامداد آمدنش فرخ و فرخنده باد

2 باز جهان خرم و خوب ایستاد مرد زمستان و بهاران بزاد