گیرم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1037

1 گیرم که بود میر تو را زر به خروار رخساره چون زر ز کجا یابد زردار

2 از دلشده زار چو زاری بشنیدند از خاک برآمد به تماشا گل و گلزار

3 هین جامه بکن زود در این حوض فرورو تا بازرهی از سر و از غصه دستار

4 ما نیز چو تو منکر این غلغله بودیم گشتیم به یک غمزه چنین سغبه دلدار

5 تا کی شکنی عاشق خود را تو ز غیرت هل تا دو سه ناله بکند این دل بیمار

6 نی نی مهلش زانک از آن ناله زارش نی خلق زمین ماند و نی چرخه دوار

7 امروز عجب نیست اگر فاش نگردد آن عالم مستور به دستوری ستار

8 باز این دل دیوانه ز زنجیر برون جست بدرید گریبان خود از عشق دگربار

9 خامش که اشارت ز شه عشق چنین است کز صبر گلوی دل و جان گیر و بیفشار