تن دادم او را جان شدم جان از فیض کاشانی غزل 603

1 تن دادم او را جان شدم جان دادمش جانان شدم آنکو بگنجد در جهان از دولت عشق آن شدم

2 کردم سفر از آب و گل تا ملک جان اقلیم دل از تن بجان می تاختم تا از نظر پنهان شدم

3 دیدم جهانرا سربسر چیدم ثمر از هر شجر گشتم گدای دربدر تا عاقبت سلطان شدم

4 در جادهای مشتبه هر سالکی را رهبری در شاه راه معرفت من پیرو قرآن شدم

5 تن در بلا بگداختم تا کار جانرا ساختم از آب و گل پرداختم از پای تا سر جان شدم

6 مأوای دلدارست دل کی جای اغیار است دل دارم بدو این خانه را بر درگهش دربان شدم

7 رفتم بملک آگهی دیدم بدیها را بهی خود را ز خود کردم تهی جسم جهانرا جان شدم

8 خود را ز خود انداختم از خود بحق پرداختم سر در ره او باختم سردار سربازان شدم

9 یاران در هستی زدند من قبله کردم نیستی هر کس ز عقل آباد شد من از جنون عمران شدم

10 زاهد بزهد آورد رو عابد عبادت کرد خو شد آنچه شاید غیر من من آنچه باید آن شدم

11 بودم ز مهرش ذرهٔ بودم ز بحرش قطرهٔ خورشید بس تابان شدم دریای بی‌پایان شدم

12 ای فیض بس بالادوی لاف ازمنی تا کی زنی دعوای بیمعنی کنی من این شدم من آن شدم