ز خود بسیار دور افتادم از از طغرل احراری غزل 42

1 ز خود بسیار دور افتادم از معنی قرینی‌ها مرا سرمشق حیرانیست اکنون موی چینی‌ها

2 توان در مزرع باغ جهان گل از ادب چیدن که صد خرمن نمایی حاصل ازین خوشه‌چینی‌ها

3 مرادی کی بود غیر از تسلی‌بخش آرامش نباشد بهره لیلی را ازین محمل‌نشینی‌ها!

4 ز شرم آن که فردا محرم مهر بتان باشی به شبنم غوطه زن امروز از خجلت جبینی‌ها

5 بلند افتاده از نااعتباری اعتبار من که از نامم عرق گل می‌کند از بی‌نگینی‌ها

6 دمی ز اندیشه دل در پی صید معانی شو اگر باشد رسا فکر تو در معنی کمینی‌ها

7 کنون جنس قماش خویش را طغرل به عرض آرم مرادی کی شود حاصل ازین خلوت‌گزینی‌ها؟!