از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 173

1 از یکی آتش برآوردم تو را در دگر آتش بگستردم تو را

2 از دل من زاده‌ای همچون سخن چون سخن آخر فروخوردم تو را

3 با منی وز من نمی‌داری خبر جادوم من جادوی کردم تو را

4 تا نیفتد بر جمالت چشم بد گوش مالیدم بیازردم تو را

5 دایم اقبالت جوان شد ز آنچ داد این کف دست جوامردم تو را