می‌خورم می از برای از ابوالحسن فراهانی غزل 58

1 می‌خورم می از برای گریهٔ مستانه‌ای ورنه از مستی چه خط دارد چو من دیوانه‌ای

2 گر بود بیماری این حالی که دارد چشم یار راحت آن باشد که بیماری بود در خانه‌ای

3 هرکجا حسنی بود عشقی‌ست از ما سر مپیچ هست گل را بلبلی و شمع را پروانه‌ای

4 مستی ما را به می حاجت نباشد می‌کند گردش چشم تو کار گردش پیمانه‌ای

5 گفتمش دل گفت در زلف حال خویش گفت می‌شنیدم در شب از دیوانه‌ای افسانه‌ای