نمی خواهم باو درد دل صد از فضولی بغدادی غزل 294

1 نمی خواهم باو درد دل صد پاره بنویسم که می دانم نخواهد خواند گر صد باره بنویسم

2 ز راهت ریز بهر خشک کردن خاک بر خطی که من با خون دل بر صفحه رخساره بنویسم

3 ز جنبش افکند مانند مژگان خامه را حیرت چو خواهم وصف رویش در دم نظاره بنویسم

4 بغربت سوختم روزی نگفت آن ماه مشگین خط که آرم یاد و مکتوبی بآن بیچاره بنویسم

5 ز سنگ خاره تا روز قیامت سر زند آتش ز سوز دل اگر حرفی بسنگ خاره بنویسم

6 نخواهد خواند کس افسانه فرهاد و مجنون را اگر شرح غم خود را من آواره بنویسم

7 فضولی کرد تیغ غم قلم هر استخوانم را که با هر یک حساب ظلم آن خونخواره بنویسم