1 خواست دلم که ماتمم سور شود نمیشود از سرم آتش هوا دور شود نمیشود

2 از سر بوالهوس هوس جز غم عشق کی برد ظلمت شب بغیر روز نور شود نمیشود

3 مهر بتان دلفریب عقل ز سر نمی‌برد مستی باده هوس شور شود نمیشود

4 آنکه چشید ذوق می میل بزهد کی کند دیده که دید روی دوست کور شود نمیشود

5 زاهد خشک را شراب مست کند نمیکند دیو بصحبت ملک حور شود نمیشود

6 زاهد اگر ز بهر خلد شعله شود دلش چه سود هر حجری ز آتشی طور شود نمیشود

7 خوی بدی چه جا گرفت می نرود بپند کس مار چگونه از فسون مور شود نمیشود

8 دوش دلم ز بار خلق کاش رهد نمی‌رهد پای گران ز سر مرا دور شود نمیشود

9 یار بوعدهٔ گهی خاطر فیض خوش کند ماتم من بدین فسون سور شود نمیشود