منکه دور از وطنم عیش تمنا نکنم از کلیم غزل 442

1 منکه دور از وطنم عیش تمنا نکنم بقفس تا نرسم بال و پری وا نکنم

2 نتوان درد سر از گریه هر شمع کشید بی سبب خوی بتاریکی شبها نکنم

3 کو دماغی که به بیگانه کنم آمیزش دیدن آینه را منکه تمنا نکنم

4 دعوی صبر و دل و دین همه باطل باشد گر دل گمشده در زلف تو پیدا نکنم

5 تاب همچشمی پروانه نخواهم آورد شمع را با قد رعنای تو همتا نکنم

6 منصب یمن قدم همچو بهارم ندهند دشت را سبز گر از آبله پا نکنم

7 چون سر شیشه می بسته دهان آمده ام سر حرفی که ازو خون نچکد وا نکنم

8 عادتم تا نشود شکوه ارباب کرم سایه از ابر باین بخت تمنا نکنم

9 رتبه هستی حلاج مرا منظور است پنبه را بیهده تاج سر مینا نکنم

10 ای که گفتی که مکن عربده زین بیش کلیم مستم از گردش آنچشم مکن تا نکنم