از آن میان نزنم دم که مو نمی‌گنجد از فیض کاشانی غزل 224

1 از آن میان نزنم دم که مو نمی‌گنجد و زان دهان که در و گفتگو نمی‌گنجد

2 چه گویم از غم دل در شکنج گیسویش که در زبان سخن تو بتو نمی‌گنجد

3 حدیث آن لب شیرین نیایدم بزبان حلاوت اینهمه در گفتگو نمی‌گنجد

4 وصال دوست نه بتوانم آرزو کردن به تنگنای دلم آرزو نمی‌گنجد

5 بفرض اگر همه روی زمین شود دفتر حکایت شب هحران درو نمی‌گنجد

6 ز دود ناله چگویم کز آسمان بگذشت ز خون دیده که در نهر و جو نمی‌گنجد

7 بس است فیض شکایت که پر شد این دفتر ز دود دل که درو تار مو نمی‌گنجد