باین خوشم که زدردت بدیده از طبیب اصفهانی غزل 124

1 باین خوشم که زدردت بدیده خواب ندارم ولی دریغ که دردم فزون و تاب ندارم

2 رسیده ضعف بجائی مرا که از من خسته تو حال پرسی و من طاقت جواب ندارم

3 نیم غمین که فتادم ز پا غمم همه اینست که می روی تو و من قوت شتاب ندارم

4 زپا فتادگی خود طبیب ازین همه نالم که رفت محمل و من پای در رکاب ندارم