نکشم سر از وفایت از بابافغانی شیرازی غزل 540

1 نکشم سر از وفایت بجفا و ناز و بازی من و جلوهای نازت که تو خود برای نازی

2 سر قامت تو گردم که بلند همتان را فگند بخاکساری ز مقام سر فرازی

3 نه بگفته ی رقیبی نه باختیار عاشق چه حریف خود مرادی که به هیچ کس نسازی

4 ز نهال هستی ما گل عیش و آرزو شد چه به آه نا امیدی چه بباد بی نیازی

5 بنوازش رقیبان مگذار جانب ما چو اسیر خویش کردی همه را به دلنوازی

6 نه رفیق مهربانی نه حریف نکته دانی که فرستمت پیامی به زبان عشقبازی

7 اثر تمام خواهد دل خسته ی فغانی که برآرد از هوایت نفسی بجانگدازی