1 به هستی از اثر اعتبار مایه ندارم چو موی‌کاسه چینی به غیر سایه ندارم

2 مگر به خاک رسانم سر بنای تعین که غیر آبلهٔ پا چو اشک پایه ندارم

3 چو طفل اشک‌گداز دلیست پرورش من یتیم عشقم و ربطی به شیر دایه ندارم

4 تهیهٔ‌کف افسوس‌کرده‌ام چه توان‌کرد به سرمه سایی عبرت جزاین صلایه ندارم

5 بس است سطرگدازم چو شمع نامهٔ الفت دگر صریح چه انشاکنم‌کنایه ندارم

6 به ماکیان توزاهد مرا چه ربط وچه نسبت تو سبحه‌گیرکه من چون خروس خایه ندارم

7 سزدکه مولوی‌ام خرده بر شعور نگیرد که‌گمره ازلم جزوی از هدایه ندارم

8 به هر طرف‌کشدم دل‌، یکیست جاده و منزل سوار مرکب شوقم خرکرایه ندارم

9 به نام محض قناعت کنید از من بیدل که من چو مصحف تحقیق هیچ آیه ندارم