1 باده ندارم که به ساغرکنم گریه ‌کنم تا مژه‌ای تر کنم

2 کو تب شوقی‌ که دم واپسین آینه را آبله بستر کنم

3 صف شکن ناز توانایی‌ام تیغ‌ گر از پهلوی لاغر کنم

4 تا نگهی در تپش آرام شمع ناخن پا تا مژه شهپر کنم

5 تهمت آسودگی‌ام داغ کرد رفع خجالت به چه جوهرکنم

6 کاش درین عرصه به رنگ شرار از نفس سوخته سر برکنم

7 در همه‌کارم اگر این است جهد خاکبه سر از همه بهترکنم

8 نیست کسی دادرس هیچکس رعد نی‌ام‌ گوش‌ که را کر کنم

9 تر شود از شرم لب تشنه‌ام خشکی اگر تهمت ساغر کنم

10 عزتم این بس ‌که چو موج ‌گهر پای به دامن‌ کشم و سر کنم

11 حسرت دیدار نیاید به شرح تا به‌کجا آینه دفترکنم

12 بیدل از آن جلوه نشان می‌دهد قلزمی از قطره چه باورکنم