من خاک از جلال الدین محمد مولوی رباعی 1333

1 این سخن پایان ندارد خیز زید بر براق ناطقه بر بند قید

2 ناطقه چون فاضح آمد عیب را می‌دراند پرده‌های غیب را

1 برخیز و بزن یکی نوایی بر یاد وصال دلربایی

2 هین وقت صبوح شد فتوحی هین وقت دعاست الصلایی

1 پادشاهی بنده‌ای را از کرم بر گزیده بود بر جملهٔ حشم

2 جامگی او وظیفهٔ چل امیر ده یک قدرش ندیدی صد وزیر

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم