از بیم رقیب طوف از ابوسعید ابوالخیر رباعی 462

1 شیرین دهنی که از لبش جان میریخت کفرش ز سر زلف پریشان میریخت

2 گر شیخ به کفر زلف او ره می‌برد خاک ره او بر سر ایمان می‌ریخت

1 هرگاه که بینی دو سه سرگردان را عیب ره مردان نتوان کرد آن را

2 تقلید دو سه مقلد بی‌معنی بدنام کند راه جوانمردان را

1 ای برهمن آن عذار چون لاله پرست رخسار نگار چارده ساله پرست

2 گر چشم خدای بین نداری باری خورشید پرست شو نه گوساله پرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما