نگفتم روزه بسیاری نپاید از سعدی شیرازی غزل 275

1 نگفتم روزه بسیاری نپاید ریاضت بگذرد سختی سر آید

2 پس از دشواری آسانیست ناچار ولیکن آدمی را صبر باید

3 رخ از ما تا به کی پنهان کند عید هلال آنک به ابرو می‌نماید

4 سرابستان در این موسم چه بندی درش بگشای تا دل برگشاید

5 غلامان را بگو تا عود سوزند کنیزک را بگو تا مشک ساید

6 که پندارم نگار سروبالا در این دم تهنیت گویان درآید

7 سواران حلقه بربودند و آن شوخ هنوز از حلقه‌ها دل می‌رباید

8 چو یار اندر حدیث آید به مجلس مغنی را بگو تا کم سراید

9 که شعر اندر چنین مجلس نگنجد بلی گر گفته سعدیست شاید