گذشت عمر و شکست دل آشکار از بیدل دهلوی غزل 2069

1 گذشت عمر و شکست دل آشکار نکردم هزارگل به بغل داشتم بهار نکردم

2 جهان به ضبط نفس بود و من ز هرزه‌دویها به این کمند رسا یک دو چین شکار نکردم

3 نساختم به تنک رویی از تعلق دنیا به قطع وهم دم تیغی آبدار نکردم

4 ز دست سوده نجستم علاج رنگ علایق به درد سر زدم و صندل اختیار نکردم

5 وفا به عبرت انجام کار، کار ندارد ز شرم می‌کشی اندیشهٔ خمار نکردم

6 جهان ز جوش دل آیینه خانه بود به چشمم گذشتم از نفس و هیچ جا غبار نکردم

7 غبار جلوهٔ امکان گرفت آینهٔ من ولی چه سودکه خود را به خود دچار نکردم

8 ز سیر این چمنم آب کرد غیرت شبنم که هرزه تار نگه را عرق سوار نکردم

9 هوای صحبت دلمردگان نخواند فسونم دماغ سوخته را شمع هر مزار نکردم

10 درین چمن به چه داغ آشنا شدم من بیدل که طوف سوخته جانان لاله‌زار نکردم