1 در سر و سرای خود نگذاشتم الاالله وندر دل ورای خود نگذاشتم الاالله

2 از غیر به جای او نگذاشت کسی را دل وز خار به جای خود نگذاشتم الاالله

3 کی تازه توان کردن پیوند من و دنیی؟ کز گرد و گیای خود نگذاشتم الاالله

4 تا ارض و سمای من خالی شود از من هم در ارض و سمای خود نگذاشتم الاالله

5 از ما و ز من غیری مشکل بهلم چیزی من کز من و مای خود نگذاشتم الاالله

6 در گفتن « لا» هر کس بگذشت ز چیزی، من از گفتن لای خود نگذاشتم الاالله

7 از خلق بهای من مستان چو شوم کشته زیرا که بهای خود نگذاشتم الاالله

8 من چون ز برای او هم خانهٔ دین گشتم در خانه برای خود نگذاشتم الاالله

9 بر لوح لوای دل ننگاشم الا «هو» در دلق و قبای خود نگذاشتم الاالله

10 چون اوحدی ار باقی مانم نه عجب، زیرا کز عین بقای خود نگذاشتم الاالله