ندانستم که هرگز تا بدین از ظهیر فاریابی قطعه 88

1 شبی به خیمه ابداعیان کن فیکون حدیث حسن تو می رفت و الحدیث شجون

2 نشان زلف و رخت یک به یک همی دادند که بند و حلقه آن چند و حیله این،چون

1 گیتی که اولش عدم و آخرش فناست در حقّ او گمان ثَبات و بقا خطاست

2 بنیاد چرخ بر سر آب است ازین قِبَل پیوسته در تحرّک دوری چو آسیاست

1 سپهر و مهر چو حجاج کعبه اسلام به عزم کعبه اسلام بسته اند احرام

2 یکی ستانه همی بوسدش به رسم حجر یکی به چهره همی سایدش به شرط مقام