1 نی‌ام آنکه به جرأت وصف لبت رسدم خم و پیچ عنان ادب ز تاً‌مل موج گهر زده‌ام در حسن ادا به زبان ادب

2 ز حقیقت حرمت و پاس حیا به مزاج غرض‌هوسان چه اثر که‌گرسنهٔ نان طمع نخورد قسم نمک سر خوان ادب

3 اگرت ز تردد ننگ طلب دل جمع شود سر و برگ غنا ز غبار کساد متاع هوس نرسی به زیان دکان ادب

4 قدمت زه دامن شرم نشد که به معنی کعبه نظر فکنی به طواف در تو رسد همه‌کس چو تو پا نکشی ز مکان ادب

5 همه عمر‌ به مکتب کسب فنون دل بی‌خبر تو تپید به خون نشد آنکه رسد دو نفس سبقت ز معلمی همه‌دان ادب

6 تب و تاب مراتب عجز رسا به چه ناله کند دل خسته ادا که اگربه قلم ره خط سپرم همه نقطه دمد ز بنان ادب

7 زترانهٔ حیرت بیدل من به چه نغمه تپد رگ ساز سخن که تری شکند دم عرض نفس پر و بال خدنگ‌ کمان ادب