می‌آیم از طوف حرم، بتخانه از قدسی مشهدی غزل 325

1 می‌آیم از طوف حرم، بتخانه پنهان در بغل زنار راهب بر میان، ناقوس گبران در بغل

2 هرچند صید لاغرم، انکار قتل من مکن کز غمزه‌ات دارد دلم، صد زخم پیکان در بغل

3 مژگان ز لخت دل کند، هر لحظه پر گل دامنم من گل چو طفلان دم‌بدم، ریزم ز دامان در بغل

4 هر شب کنم تا صبحدم، طوف مزار کشتگان گیرم به یاد خنجرت، خون شهیدان در بغل