چو رخت خویش از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 369

1 مسلم اول شه مردان علی عشق را سرمایه ی ایمان علی

2 از ولای دودمانش زنده ام در جهان مثل گهر تابنده ام

1 بود معماری ز اقلیم خجند در فن تعمیر نام او بلند

2 ساخت آن صنعت گر فرهاد زاد مسجدی از حکم سلطان مراد

1 ز پیوند تن و جانم چه پرسی به دام چند و چون در می نیایم

2 دم آشفته ام در پیچ و تابم چو از آغوش نی خیزم نوایم

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران