1 مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست براستان که سر من بر آستانه اوست

2 اگر چه محض گناهم امیدواری من بفیض شامل الطاف بی کرانه اوست

3 هزار طایر قدسی باختیار چو من اسیر طره خال چو دام و دانه اوست

4 اگر چه نیست یکی ذره بی نشان رخش هنوز دیده ما طالب نشانه اوست

5 بروز حشر نیاید بخویشتن آری کسیکه مست و خراب از می شبانه اوست

6 کجاست مطرب ما تا نوای ساز کند که رقص حالت عشاق از ترانه اوست

7 مسیح خسته دلان گوئیا نمیسازد که خسته همچو من زار از زمانه اوست

8 اگر بکلبه احزان ما نهد تشریف سزد که خانه این بنده بنده خانه اوست

9 بیا که طبع حسین از پی نثار آورد از آن جواهر غیبی که در خزانه اوست