ز باغت به جز بوی و رنگی از خاقانی شروانی غزل 267

1 ز باغت به جز بوی و رنگی نبینم خود آن بوی را هم درنگی نبینم

2 زهی هم تو هم عشق تو باد و آتش که خود در شما آب و سنگی نبینم

3 چه دریاست عشقت که هرچند در وی صدف جویم الا نهنگی نبینم

4 همه خلق در بند بینم پس آخر به همت یک آزاد رنگی نبینم

5 چو خاقانی از بهر صید دل خود به از تیر مژگان خدنگی نبینم