لاله داغم ز گلزار جگر از اسیر شهرستانی غزل 725

1 لاله داغم ز گلزار جگر جوشیده‌ام آتشین موجم ز بحر چشم تر جوشیده‌ام

2 قطره باران نیسانم که در دریای عشق گاه با طوفان و گاهی با خطر جوشیده‌ام

3 بر رگ جان خورده‌ام زین کینه‌جویان نیشتر همچو خون خود به هرکس بیشتر جوشیده‌ام

4 نخل امیدم ندارد حاصلی جز سوختن از نهال شعله مانند شرر جوشیده‌ام

5 کی شناسد این خزف بی‌مایگان قدر اسیر گوهرم در سینه بحر هنر جوشیده‌ام