باورم آید اگر گوید از ابوالحسن فراهانی غزل 42

1 باورم آید اگر گوید جفا کمتر کنم ساده لوحم هرچه میگویند من باور کنم

2 شمع سان خاکستر خود ریختم بر سر چرا خویش را ممنون گلخن بهر خاکستر کنم

3 سر نهم بر خاک کوی او ازین پس چون نماند قدرتی کان خاک را برگیرم و بر سر کنم

4 بس که لذت یافتم از خارخار عشق او خار بر سر نهم چون تکیه بر بستر کنم

5 دوستان گویند فکر دلبر دیگر مکن کو دل دیگر که فکر دلبر دیگر کنم