بسی شدم به بلاد و جبال و از فیض کاشانی غزل 1115

1 ای که در راه خدایت چشم غیرت رهبرست باغ را بنگر که از آثار رحمت اخضر است

2 کیف یحیی الارض بعد الموت را نظّاره کن تا عیان گردد ترا بعثی که حشر اکبر است

1 ای که چون عمر میروی بشتاب خستگانرا به غمزهٔ دریاب

2 گروفا میکنی بوعده قتل کارم از دست میرود بشتاب

1 دل که ویران اوست آباد است جان چو غمناک از او بود شاد است

2 موبمو خویش را بدو بندم هر که در بند اوست آزاد است