زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2951

1 زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری چون موی از آن شدم من تا تو سرم بخاری

2 زان دست شستم از خود تا دست من تو گیری زان چون خیال گشتم تا در دلم گذاری

3 زان روز و شب دریدم در عاشقی گریبان تا تو ز مشرق دل چون مه سری برآری

4 زان اشکبار گشتم چون ابر در بهاران تا نوبهار حسنت بر من کند بهاری

5 حمال آن امانت کان را فلکت نپذرفت گشتم به اعتمادی کز لطف توست یاری

6 شاها به حق آنک بر لوح سینه هر دم از بهر بت پرستان نوصورتی نگاری

7 بنمای صورتی را کان لوح درنگنجد تا بت پرست و بتگر یابند رستگاری