شدم صدره به زیر سنگ طفلان از حکیم سبزواری غزل 144

1 شدم صدره به زیر سنگ طفلان در جنون پنهان ولیکن باز پیدا کرده ما را محنت دوران

2 ببین چشم تر ما را مگو از نوح و طوفانش که او یک بار طوفان دید و ما هر لحظه صد طوفان

3 نبخشد دیده‌ام را نور غیر از خاک آن درگه نسازد سوز دل خاموش الا آب آن پیکان

4 دل رنجور از خود می‌رود هر لحظه چون طفل تسلّی می‌دهندش از قدوم وی پرستاران

5 به جز آن پادشاه کشور دل در جهان اسرار کدامین پادشه دیدی که ملک خود کند ویران