به وقت گل شدم از توبهٔ شراب از حافظ شیرازی غزل 305

1 به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

2 صلاح ما همه دام ره است و من زین بحث نیم ز شاهد و ساقی به هیچ باب خجل

3 بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم که از سؤال ملولیم و از جواب خجل

4 ز خون که رفت شب دوش از سراچهٔ چشم شدیم در نظر رهروان خواب خجل

5 رواست نرگس مست ار فکند سر در پیش که شد ز شیوهٔ آن چشم پر عتاب خجل

6 تویی که خوبتری ز آفتاب و شکر خدا که نیستم ز تو در روی آفتاب خجل

7 حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت ز شعر حافظ و آن طبع همچو آب خجل