خواستم تا زحلی گویمت از سعدی شیرازی قطعه‌ 610

1 زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش

1 مشمر برد ملک آن پادشاه که وی را نباشد خردمند پیش

2 خردمند گو پادشاهش مباش که خود پاشاهست بر نفس خویش

1 یکی نان خورش جز پیازی نداشت چو دیگر کسان برگ و سازی نداشت

2 کسی گفتش ای سغبهٔ خاکسار برو طبخی از خوان یغما بیار

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت