1 پرسیدم از بتی که ترا در جهان چرا شام و سحر تعرض عشاق عادت است
2 گفتا که هست رغبت عشق بتان خطا آزار اهل عشق بتان را عبادت است
1 بستی گره از بهر جفا زلف دو تا را برداشتی از روی زمین رسم وفا را
2 تا بسته مژگان تو گشتیم بغمزه زد چشم تو بر هم همه جمعیت ما را
1 کرد عشق ای خون دل در کوی او رسوا مرا جامه پوشان که نشناسد کسی آنجا مرا
2 چند در کوی تو باشد همنشین من رقیب برق آهم کاش یا او را بسوزد یا مرا
1 شد از شکوفه چمن را لطافتی حاصل نماند نامیه را از خزان گره در دل
2 به روزگار خزان چشم زخم دهر رسید طلسم سلطنت زمهریر شد باطل