مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست از فیض کاشانی غزل 85

1 مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست امید نور تجلی زحق طبق طبق است

2 غمم ازو بود و شادمانی دل او زیمن دوست همه درد من بیک نسق است

3 گناه ما چو خجالت در آسمان افکند که بارش اینهمه کرد و هنوز در عرقست

4 سپهر نیست که دود دل عزیز انست نشان خون دلست اینکه بر افق شفق است

5 نهم قضای خداوند را سر تسلیم که بنده را زکتاب خدا همین سبق است

6 فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن که این صباحت آن آفتاب را فلق است

7 جواهر و در و زیور ابر کف حوران نثار روی ترا زآسمان طبق طبق است

8 تو گر فرشته و حوری و گر بشری مپوش روی که نظاره تو یاد حق است

9 سخن تمام نگردد زیک غزل ای فیض اگرچه گفته تو صفحه دو صدورق است