منه به رنگ جهان دل، از نظیری نیشابوری غزل 470

1 منه به رنگ جهان دل، دی و بهاران بین وداع حسن گل و ناله هزاران بین

2 بنفشه خسته و نرگس به خواب و گل در کوچ وفای همسفران اتفاق یاران بین

3 ز پاره جگر خلق خاک آکنده ست ز چاک سینه گل داغ گل عذاران بین

4 بجورخانه دل ها خراب ساخته اند نظر به ملک ندارند شهریاران بین

5 رسیده اند ز اوج سپهر بر لب بام چو ماه کاسته حسن کلاه داران بین

6 جوان و پیر به میدان دو اسبه تاخته اند نبرده گوی سعادت کسی، سواران بین

7 زمین مجوی ز بهر سکون که مردارست نشسته بر سر هر کوی جیفه خواران بین

8 درین مسافرت آزاده ای نخواهی دید طریق اهل فنا گیر و رستگاران بین

9 ز آب دیده «نظیری » گل وفا روید در آن چمن که منم فیض ابر و باران بین