ای صبا از گل عطار نشانی از نظیری نیشابوری غزل 282

1 ای صبا از گل عطار نشانی به من آر وز گلستان نشابور خزانی به من آر

2 خط ترخانی جاوید به عالم ندهند بگذر از عالم و منشور امانی به من آر

3 فرصتم نیست که از سنگ قضا سر خارم گر امانی نبود تاب و توانی به من آر

4 تیرباران ستم از پی هم چند رسد؟ ناوکی می‌کشم از سینه کمانی به من آر

5 هر نشانی که ز سوداش دهی سود دهد اگر از مایه نماندست زیانی به من آر

6 کشت زار طربم تشنه آتش شده است مطرب ابر دم برق زبانی به من آر

7 چون شرر در دل سنگست ز جانان سخنم تا برآرم نفسی سوخته، جانی به من آر

8 ملک گیران سخن سکه به باطل زده‌اند زین هم سیم دغم نقد روانی به من آر

9 دلم از صنعت الفاظ «نظیری» بگرفت از دم پرهنری ساده بیانی به من آر