مرا در پیش راهی پر ز بیم است از فایز دوبیتی‌ 20

1 به هر جا بگذرد آن ماه رخسار گریزد دین ز در ایمان ز دیوار

2 دخیل ای یار فایز رخ بپوشان ز مردم روی خود پوشیده میدار

1 مرا هم ساق و هم زانو کند درد کمر با ساعد و بازو کند درد

2 به هر عضو تو فایز پیری آمد جوانی رفت و جای او کند درد

1 دلا تا چند در آزارام از تو گهی نالان گهی بیمارم از تو

2 تو فایز در جهان بدنام کردی برو ای دل که من بیزارم از تو

1 نسیم، امشب عجب دفع غمی تو یقین دارم نه از این عالمی تو

2 شمیم زلف یار فایزستی و یا ز انفاس بن مریمی تو؟

1 بهشت است این زمین یا کوی یار است که خاکش نافه مشک تتار است

2 حدیث سلسبیل و حور فایز! بیان صورت و لبهای یار است