1 به حیرت خویش را بیگانهٔ ادراک می‌سازم جنون ناتوانم جیب مژگان چاک می‌سازم

2 تماشاهاست نیرنگ تحیرگاه الفت را تو با آیینه و من با دل غمناک می‌سازم

3 به چندین آرزو می‌پرورم یک آه نومیدی نهال شعله‌ای سیراب ازین خاشاک می‌سازم

4 ندارد پنجهٔ آفت کمین جیب عریانی چو گل جرم لباسست اینکه من با خاک می‌سازم

5 همای لامکان پروازم و از بی‌پر و بالی به پسی مانده‌ام چندانکه با افلاک می‌سازم

6 به چندین نشئه بودم محو مژگان سیه مستی کنون با سایه‌واری از نهال تاک می‌سازم

7 خیال از چین ابرویی تبسم می‌کند انشا به ناموس محبت زهر را تریاک می‌سازم

8 غرور اعتبار از قطره‌ام صورت نمی‌بندد به تدبیر گهر آبی‌ که دارم خاک می‌سازم

9 شکار افکن چو خون صیدم از ره برنمی‌دارد ز نومیدی به خود می‌پیچم و فتراک می‌سازم

10 در این ماتمسرا بیدل مپرس از کسوت شمعم ز من تا آستینی هست مژگان پاک می‌سازم