منم غلام به اخلاص آن امام از فیض کاشانی غزل 1114

1 منم غلام به اخلاص آن امام مطاع از اوست امر و ازین بنده امتثال و سماع

2 نه لوح سینه غباری ز دشمنی دارد نه با کسی بود از بهر مال و جاه نزاع

3 به دل محبت آل نبی بس است مرا که غیر از این همه اسباب وحشت است و صداع

4 ز حق قدوم شریف امام می‏طلبم که من نمی‏شنوم بوی خیر از این اوضاع

5 برون خرام اماما ز پشت ابر خفا چو آفتاب به عالم بتاب فیض شعاع‏

6 بسی به شربت وصل تو تشنه‏ایم ولی نمی‏کنیم دلیری، نمی‏دهیم صداع

7 ز وصل تو نتوان شد به گفتگو خرسند چگونه فیض توان صبر از عیان به سماع