من بندهٔ آزادم از اقبال لاهوری زبور عجم 134

1 من بندهٔ آزادم عشق است امام من عشق است امام من عقل است غلام من

2 هنگامهٔ این محفل از گردش جام من این کوکب شام من این ماه تمام من

3 جان در عدم آسودهٔ بی ذوق تمنا بود مستانه نوا ها زد در حلقه دام من

4 ای عالم رنگ و بو این صحبت ما تا چند مرگست دوام تو عشق است دوام من

5 پیدا به ضمیرم او پنهان به ضمیرم او این است مقام او دریاب مقام من