مبین به رد و قبولم که از نظیری نیشابوری غزل 456

1 مبین به رد و قبولم که نیکخواه توام اگر بد دو جهانم که در پناه توام

2 مپوش چشم ز حالم که از پریشانی ز دیده تو گریزان تر از نگاه توام

3 به گرد کوی تو گردم نسیم درگاهم به هیچ در ننشینم غبار راه توام

4 هزار زخم ستم خورده ام رسیده به تو نمانده قوت رفتن ز صیدگاه توام

5 صور نگار صد افسانه پریشانم که در سواد شب طره سیاه توام

6 کجاست هجر کزو انتقام خویش کشم که در حمایت مژگان کینه خواه توام

7 «نظیری » از که گذشتی؟ دگر که را دیدی؟ که باز سوخته شعله های آه توام