چگونه نام تو آریم بر از نظیری نیشابوری غزل 148

1 چگونه نام تو آریم بر زبان گستاخ که یاد تو نتوان کرد در نهان گستاخ

2 اگر به گلبن تو بلبلی پناه آورد کسی نمی زندش گل بر آشیان گستاخ

3 هر ارجمند که در راه تو شهید شود هما نمی کندش قصد استخوان گستاخ

4 اگر سؤالی از آب لب کنیم خیره ببخش به میزبان کریم است، میهمان گستاخ

5 به کعبه سجده عارف نمی کنند قبول اگر به دیر نهد پا بر آستان گستاخ

6 محرمات حرمگاه های معبودند به مقتضای طبیعت مده عنان گستاخ

7 عجب که جان به سلامت برند مغروران ستارگان قدرانداز و آسمان گستاخ

8 چگونه حرمت درویش پارسا ماند سؤال زشت و، غنی سخت دل، زبان گستاخ

9 مباد صاعقه بی نیازیی بجهد چنین مجوی «نظیری » ازو نشان گستاخ