چند باشد دل ز وصل دل‌ربایی از قدسی مشهدی غزل 58

1 چند باشد دل ز وصل دل‌ربایی بی‌نصیب چند باشد گوشم از آواز پایی بی‌نصیب

2 رخ مپوش از من گهِ نظّاره این عیب است عیب کز سر خوان کریم آید گدایی بی‌نصیب

3 چند آیم بر سر راه و ز بیم خوی تو چشم از نظّاره و لب از دعایی بی‌نصیب

4 وقت رفتن جسم قدسی را مسوز ای آه گرم تا نگردد ز استخوان او همایی بی‌نصیب