تا کی ز فراق تو نهم بر سر غم از فیض کاشانی غزل 567

1 تا کی ز فراق تو نهم بر سر غم غم تا چند بدل غصه نشیند بسر هم

2 ای صیقلی اشک بیا تا بزدائیم این زنگ که از سینه بهم آمده از غم

3 ای بلبل همدرد دمی گوش فرادار من هم بسرایم بود این غم شودم کم

4 نی نی نکنم از غم هجر تو شکایت از دوست چه آید همه شادیست نه غم غم

5 شاد است دل اگر از دوست رسد زخم خوش باد تراوقت که گردی پی مرهم

6 هرچند برآورد ز دل گوهر اسرار غواص زبان هیچ ازین بحر نشد کم

7 بسیار سخن بر سخن از سینه زند جوش دل پر شود از قحط سخن گر نزنم دم

8 آید سخن از دل بزبان تا که برآید دربان بآن رو کند از قحطی همدم

9 نازم بدل و سینه دریا دل خود فیض هر چند غم آید بودش جای دگر غم