1 تا کی خورم غم دل با نیم جان خسته دست شکسته بندم بر گردن شکسته

2 جمعیت هواسم ناید بحال اول گمگشته دانه ای چند از سبحه گسسته

3 یکدسته کرده دوران گلهای نه چمن را وز آن زه گریبان بر دسته رشته بسته

4 اهل جان نشانشان یکرنگ آشکارست گرد نفاق دلها بر چهره ها نشسته

5 مشکل ز تن برآید جان علایق آسود چسبیده بر غلافست شمشیر زنگ بسته

6 دارم دلی که هرگز نشکسته خاطریرا بیمار گشته از غم، پرهیز اگر شکسته

7 در دامگاه عشقت جانکاه صید و صیاد مرغ پریده از دام تیر ز صید جسته

8 اشکت کلیم نگذاشت در نامه ها سیاهی بهر که می فرستی مکتوبهای شسته