تا کی دم از علایق و طبع از سنایی غزنوی قصیده 120

1 تا کی دم از علایق و طبع فلک زنیم تا کی مثل ز جوهر دیو و ملک زنیم

2 تا کی غم امام و خلیفهٔ جهان خوریم تا کی دم از علی و عتیق و فلک زنیم

3 دوریم از سماع و قرینیم با صداع تا ما همی سقف به نوای سلک زنیم

4 هرگز نبوده دفتر و دف در مصاف عشق تیر امید کی چو شهان بر دفک زنیم

5 تا کی ز راه رشک برین و بر آن رویم بهر گل و کلالهٔ خوبان کلک زنیم

6 تا کی به زیر دور فلک چون مقامران از بهر برد خویش دم لی و لک زنیم

7 دست حریف خوبتر آید که در قمار شش پنج نقش ماست همین ما دو یک زنیم

8 یک دم شویم همچو دم آدم و چنو اندر سرای عشق دمی مشترک زنیم

9 آن به که همچو شعر سنای گه سنا میخ طناب خیمه برون از فلک زنیم

10 بر یاد روی و موی صنم صد هزار بوس بر دامن یقین و گریبان شک زنیم

11 گر چه ستد زمانه چک و چاک را ز ما آتش نخست در شکن چاک و چک زنیم

12 طوفان عام تا چکند چون بسان سام خر پشته در سفینهٔ نوح و ملک زنیم

13 ای ما ز لعل پر نمکت چون نمک در آب هرگز بود که زیور ما بر محک زنیم

14 زین جوهر و عرض غرض ما همین یکیست گر چه همی ز قهر سما بر سمک زنیم

15 ما را طعام خوان خدا آرزو شدست یک دم به پای تا دو سخن بر نمک زنیم