چه خوش بی‌ مهربانی هر دو از باباطاهر دوبیتی 285

1 نفس شومم بدنیا بهر آن است که تن از بهر موران پرورانست

2 ندونستم که شرط بندگی چیست هرزه بورم بمیدان جهانست

1 وای آن روزی که قاضی مان خدا بی به میزان و صراطم ماجرا بی

2 بنوبت میروند پیر و جوانان وای آنساعت که نوبت زان ما بی

1 زهجرانت هزار اندیشه دیرم همیشه زهر غم در شیشه دیرم

2 ز نا سازی بخت و گردش چرخ فغان و آه و زاری پیشه دیرم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون