چگونه دل نسپارم به صورت از اوحدی مراغه‌ای غزل 7

1 چگونه دل نسپارم به صورت تو، نگارا؟ که در جمال تو دیدم کمال صنع خدا را

2 چه بر خورند ز بالای نازک تو؟ ندانم جماعتی که تحمل نمی‌کنند بلا را

3 نه رسم ماست بریدن ز دوستان قدیمی دین دیار ندانم که رسم چیست شما را

4 مرا که روی تو بینم به جاه و مال چه حاجت؟ کسی که روی تو بیند به از خزینهٔ دارا

5 شبی به روز بگیرم کمند زلفت و گویم: بیار بوسه، که امروز نیست روز مدارا

6 جراحت دل عاشق دواپذیر نباشد چو درد دوست بیامد چه می‌کنیم دوا را؟

7 صبور باش درین غصه، اوحدی، که صبوران سخن ز خار برون آورند و سیم ز خارا