داغ‌گل‌کرد بهار از اثر لالهٔ ما
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 داغ‌گل‌کرد بهار از اثر لالهٔ ما سرمه‌گردید صدای جرس نالهٔ ما
2 محوجولان هوس‌گشت سروبرگ نمو داشت پرگار هوا شعلهٔ جوالهٔ ما
3 چند چون چشم بتان قافله‌سالاری ناز اثر روز سیاه است به دنبالهٔ ما
4 با همه جهل‌گر از زاهد ومکرش پرسی سامری نیست فسون قابل‌گوسالهٔ ما
5 عاقبت همچو چنار از اثر دست دعا آتش آورد برون زهدکهن سالهٔ ما
6 بر سیه‌بختی خود ناز دو عالم داریم سایه دارد مژه‌ات بر سر بنگالهٔ ما
7 همچو شمع از چمن آیینه ساغر زده‌ایم گر رسد رنگ به پرواز شود هالهٔ ما
8 آب باید شدن از خجلت اظهار آخر عرقی هست‌گره در نظر ژالهٔ ما
9 درنه بیضهٔ افلاک شکافی بیدل تا به‌کام تپشی بال‌کشد نالهٔ ما